Το ανέκδοτο της ημέρας

Είναι κάποια χρόνια τώρα που πέρασα στην άλλη πλευρά και από "επαγγελματίας φοιτήτρια" είμαι και εκπαιδευτικός Διδάσκω σε ένα και δύο ....και πάει λέγοντας ΙΕΚ και κάνω και σεμινάρια σε ενήλικες. Το πως και γιατί υπηρετώ τον χώρο που αγαπώ να μισώ θα σας το διηγηθώ σε άλλη περίσταση. Σήμερα θέλω να σας πω το καλύτερο ανέκδοτο που άκουσα στην καριέρα μου σαν εκπαιδευτικός Είναι και φρέσκο. Μου το είπαν χτες.
Τέσσερις φορές το χρόνο έχω εξετάσεις και διορθώνω γραπτά. Οι φίλοι περιμένουν την περίοδο αυτή ταυτόχρονα με τρόμο και ανυπομονησία Τρόμο γιατί διαβάζοντας απελπίζομαι και βρίζω και ανυπομονησία γιατί τους μεταφέρω τα πιο πετυχημένα "μαργαριτάρια" των γραπτών μου. Η συνήθεια αυτή μπορεί να κρύβει και μια κακεντρέχεια αλλά σας το ορκίζομαι δεν απευθύνεται στους μαθητές αλλά στους καθηγητές και στο Ελληνικό σχολείο.
Το νεό μου λοιπόν ανέκδοτο είναι ακόμα πιο δυνατό και πετυχημένο γιατί το μάζεψα πριν ακόμα αρχίσω να διορθώνω, κατά τη διάρκεια της εξέτασης σε λόγο προφορικό. Πως να το κάνουμε; Ο προφορικός λόγος έχει άλλη χάρη, έχει μια ζωντάνια. Οι περισσότεροι εξεταζόμενοι έχουν τελειώσει και έχουν βγει έξω να κάνουν βόλτα στο διάδρομο, να ανταλλάξουν ιδέες για τις λύσεις των γρίφων που τους έβαλα και να τηλεφωνήσουν συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα να τους πουν τι θέματα έπεσαν. Έχει βγει λοιπόν έξω ο μαθητής Γ. και προφανώς συγκρίνει απαντήσεις με την μαθήτρια Π.. Τον πιάνει ένας φόβος ότι ενώ την ήξερε την απάντηση και ότι έχει απαντήσει δεν παπαγάλισε σωστά και έχει μπερδέψει τις λέξεις. Μπαίνει λοιπόν στην αίθουσα με προσεγγίζει και με ρωτά χαμηλόφωνα: Η χούντα και η δικτατορία είναι το ίδιο πράγμα έτσι; Και μετά; μετά δεν ήρθε η δημοκρατία; Κυρίες και κύριοι δηλώνω με περηφάνια ότι δεν γέλασα! Κράτησα το πρόσωπο μου ήρεμο και σοβαρό και του είπα πως ναι είναι το ίδιο πράγμα και ότι όντως μετά ήρθε η Δημοκρατία. Η πιο όμως αστεία πλευρά του ανεκδότου μου θέλει επεξήγηση. Το ότι ο Γ. έφτασε πίσω στην αίθουσα για να με ρωτήσει σημαίνει ότι ούτε η Π. ήξερε να τον διαβεβαιώσει ότι οι δύο λέξεις είναι συνώνυμα και ότι είναι κάτι διαφορετικό από τη δημοκρατία.
Μήπως αντί να διορθώνω, να έκανα μια παρένθεση και να δίδασκα σύγχρονη ελληνική ιστορία; Ή αγωγή του πολίτη; Χμμμμμ που πάω η τρελή και θέλω να μάθουν και αυτό που τους διδάσκω εγώ ....το κερασάκι στην τούρτα.
Από εβδομάδα που θα αρχίσω το διόρθωμα ίσως να έχω να μοιραστώ και άλλα. Αλλά το παραπάνω είναι το καλύτερο της μέχρι τώρα καριέρας μου.
Υ.Γ. τώρα που το διαβάζω ξανά μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ψηφίζουν και να αποφασίζουν και για μένα;